Historia apartheidu w Południowej Afryce: Od 1948 do 1994 i dzisiaj

Apartheid był jednym z najbardziej brutalnych i zinstytucjonalizowanych systemów segregacji rasowej w nowoczesnej historii. Od 1948 do 1994 RPA było rządzone przez rząd, który egzekwował surowe przepisy oddzielające ludzi na podstawie rasy, odmawiając czarnoskórym mieszkańcom RPA podstawowych praw człowieka, jednocześnie zapewniając rządy białej mniejszości.

Ten opresyjny system nie dotyczył tylko segregacji—chodziło o dominację ekonomiczną, polityczną i społeczną, egzekwowaną poprzez ustawodawstwo, przemoc policyjną i izolację międzynarodową.

Początki ustaw apartheidowych sięgają rządów kolonialnych i brytyjskiej okupacji, ale to rząd Partii Narodowej formalnie wprowadził apartheid w 1948 roku. Kluczowe postacie, takie jak Hendrik Verwoerd, często nazywany „architektem apartheidu”, opracowały polityki, które utrwalały podziały rasowe, podczas gdy liderzy tacy jak Nelson Mandela i Desmond Tutu stali się globalnymi ikonami oporu. System wywołał masowe protesty, w tym masakrę w Sharpeville (1960) oraz powstanie w Soweto (1976), które spotkały się z międzynarodowym potępieniem i doprowadziły do sankcji gospodarczych przeciwko RPA.

W końcu, na początku lat 90-tych, pod prezydenturą F.W. de Klerka, rozpoczęły się negocjacje mające na celu zlikwidowanie apartheidu, co doprowadziło do historycznych wyborów Mandelę w 1994 roku—momentu, który oznaczał narodziny nowoczesnej demokracji w Południowej Afryce. Jednak dziedzictwo apartheidu wciąż utrzymuje się w nierównościach ekonomicznych i napięciach rasowych, co czyni niezbędnym zrozumienie tego ciemnego rozdziału w historii.

W tym artykule omówię kluczowe daty, liczby i wydarzenia, które zdefiniowały apartheid, badając, jak ukształtował on Południową Afrykę — i świat.

Apartheid w Południowej Afryce: Kluczowe Wydarzenia

Słowo odnosi się do terminu „apartheid”, który oznacza „separacja” w afrikaans , jeden z oficjalnych języków RPA. Używany jest do oznaczania system segregacji rasowej* i zinstytucjonalizowanej dyskryminacji które panowało w Południowej Afryce przez dziesięciolecia w XX wieku.

* W całym artykule używamy terminu „rasa” w kontekście stosowanym w czasach Apartheidu. Pamiętaj jednak, że nie ma ras i wszyscy należymy do tego samego gatunku, a to, co nas różni, to aspekty kulturowe, historyczne i biologiczne.

Jak możesz sobie wyobrazić, jest to złożony i wieloaspektowy temat, więc w tym poście mamy na celu jedynie dostarczenie Przegląd o jego tle, rozwoju, kluczowych datach i omówić niektóre z najbardziej wybitnych postaci, takich jak Nelson Mandela.

→ Polecamy słuchanie Diany Uribe seria „Historia RPA” które można znaleźć na różnych platformach podcastowych.

Tło (bardzo zwięźle)

Apartheid ma swoje korzenie w kolonialnej historii Południowej Afryki . W XVII i XVIII wieku europejscy osadnicy, głównie Burowie z Holandii i później brytyjski pochodzenie, założone osady na południu kraju, skąd rozszerzyli się na resztę kraju głównie w poszukiwaniu złota i cennych minerałów. Ludność rdzenna, a także niewolnicy przywiezieni z Azji i Afryki, cierpieli z powodu dyskryminacji i ucisku pod rządami kolonialnymi.

Początki reżimu apartheidu

System apartheidu został sformalizowany w Lata 40. XX wieku gdy Partia Narodowa, kierowana przez dr. Daniela François Malana, doszła do władzy w wyborach w 1948 roku. Partia ta uchwaliła szereg prawa dyskryminacyjne które zalegalizowało segregację na podstawie pochodzenia etnicznego lub kulturowego oraz dyskryminację.

Prawa apartheidu

W okresie apartheidu w Południowej Afryce (1948-1994) wprowadzono liczne dyskryminacyjne przepisy i polityki, które segregował populację na podstawie koloru ich skóry i utrzymywał białą supremację. Aby pokazać ci absurdalność tego reżimu, przyjrzyjmy się niektóre z najbardziej kontrowersyjnych ustaw (pamiętaj, że znajdujemy się w kontekście historycznym okresu po II wojnie światowej).

Ustawa o zakazie małżeństw (1949) – Ustawa ta uczyniła małżeństwa międzyrasowe nielegalnymi, co oznacza, że pary różnych ras nie mogły legalnie wstępować w związek małżeński.
Ustawa o rejestracji ludności (1950) - wymagało od wszystkich ludzi rejestracji na podstawie ich pochodzenia. Każda osoba była przypisana do jednej z czterech głównych 'grup rasowych': biała, czarna, kolorowa lub indyjska*. Ta klasyfikacja decydowała o każdym aspekcie życia danej osoby, od miejsca, w którym mogła mieszkać, po szkołę, do której musiała uczęszczać.
Ustawa o obszarach grupowych (1950) - Ustanowiono konkretne obszary dla każdej grupy i zabroniono ludziom mieszkania poza ich "wyznaczonym obszarem grupy rasowej" bez zezwolenia. Doprowadziło to do powstania segregowanych dzielnic ( gminy ) i ograniczyły mobilność osób niebiałych. Całe dzielnice, takie jak niesławny Szósty Okręg, były również zburzony .
Ustawa o Rozwoju Bantustanów (1951) : promował tworzenie Bantustany lub "ojczyzny", terytoria wyznaczone dla różnych nie-białych populacji, mające na celu uzasadnienie segregacji.
Ustawa o edukacji Bantu (1953) – Ustawa ta segregowała edukację, ustanawiając oddzielne szkoły dla różnych grup rasowych. Szkoły dla osób niebiałych były zazwyczaj niedofinansowane i niedorozwinięte, z zamiarem utrzymywania niepewności i ubóstwa wśród "niższych ras."
Ustawa Pass (1952) : „Przepustki” były dokumentami regulującymi mobilność osób niebiałych. Aby podróżować lub pracować poza wyznaczonymi obszarami, ludzie potrzebowali specjalnej przepustki, która wymagała zatwierdzenia przez rząd.

* Jeśli podczas klasyfikacji rasowej nie było całkowicie jasne, do której grupy należy dana osoba, przydzielano jej „test ołówka” "które polegało na włożeniu ołówka we włosy. Jeśli się toczył i ślizgał, klasyfikowano ich jako białych, ale jeśli pozostawał w miejscu, oznaczało to, że ich włosy były twarde i w związku z tym klasyfikowano ich jako osoby o mieszanym pochodzeniu lub czarne."

To tylko niektóre z ustaw i regulacji, które stworzyły legislacyjną szkielet Apartheidu, który, jak możesz sobie wyobrazić, miał a dewastujący wpływ na życie osób niebiałych w kraju.

Chcemy podkreślić absurdalny szaleństwo tego wszystkiego, to świat właśnie wyszedł z II wojny światowej, w których popełniono prawdziwe okrucieństwa. I nie tylko nauczanie "uczenia się z historii, aby jej nie powtarzać" nie zostało zignorowane, ale nawet system polityczny Apartheidu był inspirowany przez Ustawy norymberskie nazistowskich Niemiec.

Walka z apartheidem

Niektóre z kluczowych epizodów i dat w historii walki z reżimem apartheidu to:

Masakra w Sharpeville (1960) , podczas którego policja otworzyła ogień do pokojowych protestujących, zabijając i raniąc ponad 180 osób. To był punkt zwrotny w walce przeciwko apartheidowi.
Masakra w Soweto (1976) , w którym setki studentów straciły życie z powodu brutalnej represji policji. Więcej o tym tragicznym wydarzeniu opowiemy później.
1990 : Południowoafrykański prezydent Frederik de Klerk pochodzenia buraskiego ogłasza legalizację Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC) i koniec apartheidu.
1994 Pierwsze wybory otwarte dla ogółu społeczeństwa odbywają się w Południowej Afryce, co czyni Nelsona Mandelę pierwszym czarnoskórym prezydentem w historii kraju.

Celę Nelsona Mandeli na Wyspie Robben

Masakra w Soweto i morderstwo Hectora Pietersona

Uważamy, że konieczne jest głębsze zbadanie masakry w Soweto, ponieważ jest to ważny moment w historii RPA, a to naprawdę łamie serce. To był tragiczny wydarzenie, które zdarzyło się 16 czerwca 1976 roku w gmina Soweto , położony na południowy zachód od Johannesburg . To nie była tylko ciemna karta w ramach Apartheidu, ale jest uważane za iskra, która zapaliła lont oporu przeciwko systemowi, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz kraju, dlatego ma to kluczowe znaczenie.

Umieśćmy to w kontekście… Tysiące czarni studenci zebrali się, aby pokojowo protestować przeciwko polityce rządu wymagającej nauczanie w afrikaans , język kojarzony głównie z białą populacją, a nie w rodzimych językach studentów. Policja odpowiedziała w sposób brutalny i represyjny, używając broni i gazu łzawiącego do rozproszenia protestujących.

Brutalność policji doprowadziła do zgony znacznej liczby studentów , chociaż dokładne liczby są kwestionowane i różnią się (są doniesienia o setkach zabitych studentów). Jednym z młodych mężczyzn, którzy stracili życie w masakrze w Soweto, był Hector Pieterson , który od tego czasu stał się symbolem walki przeciwko apartheidowi. Miał zaledwie 13 lat, gdy zmarł 16 czerwca 1976 roku.

Ten mocna fotografia uchwycone przez dziennikarza Sama Nzima uwieczniło moment, gdy Mbuyisa Makhubo, jeden z jego towarzyszy, niósł martwe ciało Hektora, podczas gdy jego siostra, Antoinette Sithole, biegła do jego boku. Obraz stał się potężną wizualną ikoną brutalności Apartheidu i pomógł zmobilizować opinię publiczną , zarówno w kraju, jak i za granicą, przeciwko dyskryminacyjnym politykom rządu oraz walce o wolność i równość w Południowej Afryce.

Ciekawość: Co roku 16 czerwca Dzień Młodzieży jest obchodzone w Południowej Afryce , pamiętając o odwadze i poświęceniu studentów, którzy protestowali przeciwko apartheidowi.

Pomnik Hectora Pietersona w Soweto

Kluczowe postacie Apartheidu

Niektórzy z bohaterów, na lepsze lub gorsze, tego rozdziału w historii RPA to:

Nelson Mandela : ikona walki z apartheidem, uwięziony na 27 lat, a później pierwszy czarnoskóry prezydent RPA. Więcej informacji o nim znajdziesz poniżej.
Tutu Desmonda : Arcybiskup anglikański i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie pokoju w 1984 roku. Był zdecydowanym krytykiem apartheidu, opowiadał się za sprawiedliwością i odegrał kluczową rolę w procesie pojednania.
Winnie Mandela : Nie tylko była żoną Nelsona Mandeli i jego głosem podczas lat jego uwięzienia, ale sama stała się ikoną ruchu antyapartheidowego.
Miriam Makeba : jeden z wielu muzyków, którzy pomogli zwiększyć świadomość przeciwko opresyjnemu systemowi apartheidu, poprzez protestowe piosenki i aktywizm na rzecz praw człowieka.
Dr. Daniel François Malan : lider Narodowej Partii, premier RPA w 1948 roku i jeden z architektów apartheidu.
Albertina Sisulu : wybitna aktywistka przeciw apartheidowi i liderka Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC). Odegrała kluczową rolę w organizowaniu mobilizacji i kampanii przeciw apartheidowi.
Steve Biko : założyciel Ruchu Czarnej Świadomości i zwolennik czarnej świadomości oraz poczucia własnej wartości. Jego śmierć w areszcie policyjnym w 1977 roku wywołała oburzenie i mobilizację przeciwko apartheidowi.
Oliver Tambo : Lider ANC na uchodźstwie i dyplomata. Odegrał kluczową rolę w mobilizowaniu przeciwko apartheidowi poza granicami kraju oraz w poszukiwaniu wsparcia międzynarodowego.
PW Botha : Był premierem, a następnie prezydentem RPA w latach 1978-1989. Pomimo rosnącej presji międzynarodowej na zakończenie apartheidu, Botha utrzymywał stanowczą postawę w obronie tego systemu.
Frederik de Klerk : Południowoafrykański prezydent, który odegrał kluczową rolę w eliminacji apartheidu i przejściu do demokracji.

Mural Mandelę w Johannesburgu

Upadek i koniec apartheidu

Upadek apartheidu w Południowej Afryce był skomplikowanym i stopniowym procesem, który zakończył się ustanowieniem demokracja multirasowa w kraju i był wynikiem połączenia wydarzeń, wśród których wyróżniamy:

– W 1986 roku prezydent RPA PW Botha doznaje udaru i jest zastępowany przez FW de Klerk jako lider Narodowej Partii i prezydent kraju.

– W 1989 roku, od Klerka ogłosił szereg reformy to oznaczałoby początek końca Apartheidu i zalegalizowanych grup opozycyjnych, takich jak Afrykański Kongres Narodowy (ANC) i Południowoafrykańska Partia Komunistyczna (SACP). We wrześniu tego samego roku nakazał uwolnienie lidera ANC Nelsona Mandeli, który był uwięziony przez 27 lat. Mandela został uwolniony 11 lutego 1990 , oznaczając kluczowy moment w walce z apartheidem.

– W roku 1990 większość ustaw apartheidowych została uchylona . W kolejnych latach prowadzone były rozmowy z liderami opozycji i Mandela i de Klerk otrzymali wspólnie Pokojowa Nagroda Nobla za ich rolę w zniesieniu apartheidu i promowaniu pojednania narodowego.

- W Kwiecień 1994 r. pierwsze otwarte wybory odbyły się w Południowej Afryce, a Nelson Mandela został wybrany na pierwszego czarnego prezydenta w historii kraju, rozpoczynając tym samym nową erę.

– W 1995 roku, ten Komisja Prawdy i Pojednania został założony , przewodniczony przez Desmonda Tutu, z pomysłem przewrócenia kart i zapewnienia ram dla współistnienia między narodami.

apartheid w RPA

Mandela, od więźnia do prezydenta

5 sierpnia 1962 , Nelson Mandela był aresztowany przez władze południowoafrykańskie , oskarżony o sabotaż i inne przestępstwa związane z jego działalnością w walce z apartheidem jako czołowy członek Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC) . W trakcie postępowania sądowego Mandela wygłosił a pamiętne przemówienie w którym potwierdził swoje zaangażowanie na rzecz równości i sprawiedliwości, wyrażając gotowość do poświęcenia się dla wolnej i demokratycznej RPA.

W 1964 roku Mandela został skazany na dożywocie i spędził większość swojego 27-letniego więzienia na Wyspa Robbena , zakład o maksymalnym poziomie bezpieczeństwa. Jego uwięzienie stało się ikoniczny symbol walki przeciwko Apartheidowi . Uwolnienie Mandeli w 1990 oznaczał początek procesu, który ostatecznie doprowadził do zniesienia apartheidu i ustanowienia demokratycznego rządu w RPA.

W uznaniu jego wysiłków na rzecz zakończenia systemu apartheidu i ułatwienia pokojowego przejścia do demokracji, Nelson Mandela był przyznany Nagrodę Nobla w dziedzinie pokoju w 1993 roku , dzieląc zaszczyt z byłym prezydentem RPA F. W. de Klerkiem. W 1994 roku Mandela przeszedł do historii, stając się Pierwszy czarnoskóry prezydent RPA zostać wybranym w demokratycznych wyborach po apartheidzie.

Nelson Mandela

Segregacja w Południowej Afryce dzisiaj

Dziś RPA jest naród demokratyczny który promuje równość między narodami, chociaż nie da się zaprzeczyć, że skutki Apartheidu wciąż mają znaczący wpływ na społeczeństwo, a my sami byliśmy zszokowani, jak widoczne i szokujące segregacja pozostaje . Szczerze mówiąc, byliśmy bardzo pod wrażeniem.

Chociaż nie da się zaprzeczyć, że RPA poczyniło znaczący postęp od końca apartheidu w 1994 roku, na podstawie naszego doświadczenia możemy stwierdzić, że nadal boryka się z wyzwaniami w zakresie nierówności społecznej. Jedną z wielkich naturalnych konsekwencji systemu, który dyskryminuje swoją ludność na podstawie koloru skóry, jest głębokie luki ekonomiczne i społeczne , które nie pomagają w spójności społeczeństwa i przyczyniają się do przestępczości oraz braku bezpieczeństwa na jego ulicach.

Jest jasne, że istotne nierówności ekonomiczne utrzymują się pomiędzy czarnymi a białymi społecznościami. Powiedziano nam również, że chociaż dokonano postępów w systemie edukacji, to jakość edukacji pozostaje nierówna . Zubożałe społeczności często mają mniejszy dostęp do wysokiej jakości zasobów edukacyjnych, co wyraźnie utrzymuje segregację.

Dodano do tego coś, co nas bardzo zszokowało: zakładaliśmy, że gminy już nie istnieją, a jak bardzo się myliliśmy… Segregacja mieszkaniowa utrzymuje się w wielu obszarach miejskich, z ogromnymi społecznościami, które odzwierciedlają historyczne wzorce segregacji przestrzennej oraz warunki życia, które w żadnym wypadku nie są normalne. Z tego powodu nie jest niczym niezwykłym widzieć domy otoczone elektrycznymi ogrodzeniami lub drutem kolczastym, uzbrojonymi służbami ochrony itp. Prawda jest taka, że to przygnębiający krajobraz.

Wejście do Muzeum Apartheidu w Johannesburgu

Zalecane filmy i książki o Apartheidzie

Te filmy i książki oferują różnorodne perspektywy na Apartheid i jego wpływ na Południową Afrykę:

Kino:

«Niezwyciężony» : Reżyseria Clint Eastwood, w rolach głównych Morgan Freeman jako Nelson Mandela i Matt Damon jako François Pienaar, ten film opowiada prawdziwą historię o tym, jak rugby pomogło zjednoczyć Południową Afrykę podczas przejścia od apartheidu do demokracji.

„Sarafino!” – Musical, który opowiada historię młodej studentki o imieniu Sarafina w dniach poprzedzających protesty w Soweto w 1976 roku. Film podkreśla rolę młodzieży w walce z apartheidem.

«Krzyk wolności» : Na podstawie życia Steve'a Biko, lidera antyapartheidowego granego przez Denzela Washingtona, oraz jego przyjaźni z dziennikarzem Donaldem Woodsem, granym przez Kevina Kline'a, oferuje przerażający obraz represji reżimu apartheidu.

«W moim kraju» : opowiada historię dwóch dziennikarzy, Afrykanera i Afroamerykanina, którzy relacjonują Komisję Prawdy i Pojednania w Południowej Afryce w czasach Apartheidu.

Książki:

"Długa droga do wolności" - Autobiografia Nelsona Mandeli - to lektura obowiązkowa dla zrozumienia jego życia, walki i przywództwa w walce z apartheidem oraz jego późniejszej prezydentury.

„Apartheid: Segregacja w Południowej Afryce” : Krótkie i zwięzłe streszczenie książki, która opowiada historię systemu segregacji rasowej, który panował w Południowej Afryce od 1948 do 1994 roku.

Alan Paton "Krzyk za Ukochanym Krajem" to klasyczna powieść, która śledzi czarnego pastora i białego ojca, gdy poszukują swoich zaginionych dzieci w segregowanej Afryce Południowej.

Apartheid w Johannesburgu

Mamy nadzieję, że ten post był dla Ciebie przydatny w zrozumieniu Czym był apartheid , jak to się narodziło i jak toczyła się walka. Chociaż jest to coś, co nigdy nie będzie w pełni zrozumiane, zwłaszcza w zachodnim umyśle oddalonym o tysiące mil, przynajmniej ważne jest, aby mieć podstawy do zrozumienia obecnego społeczeństwa południowoafrykańskiego. Osobiście uważamy to za niewiarygodne, zwłaszcza że mówimy o tym rasistowskim systemie, który obowiązywał w połowie lat 90.

Najlepsze hotele butikowe